ဖက်ဒရယ်ပြည်ထောင်စုနှင့် ငြိမ်းချမ်းရေးပန်းတိုင်သို့

ယနေ့ ၈ ဇန်နဝါရီ၊ ၂၀၂၀တွင် (၈) ကြိမ်မြောက် တစ်နိုင်ငံလုံး ပစ်ခတ်တိုက်ခိုက်မှုရပ်စဲရေး သဘောတူစာချုပ် အကောင်အထည် ဖော်မှုဆိုင်ရာ ညှိနှိုင်းအစည်းအဝေးတစ်ရပ် နေပြည်တော်တွင် ကျင်းပခဲ့သည်။

မြန်မာနိုင်ငံသည် ပြည်တွင်းစစ်ဘေးဒဏ်ကို နှစ်ပေါင်းများစွာ ခံခဲ့ရခြင်းကို ကုစားနိုင်ရန်အလို့ငှာ ပြည်သူ့အစိုးရပေါ်ပေါက်ချိန်မှစကာ အမျိုးသားပြန်လည်သင့်မြတ်ရေးနှင့် ငြိမ်းချမ်းရေးကို အစဉ် တစိုက် အကောင်အထည်ဖော်ရန် ကြိုးစားခဲ့ပေသည်။ ထိုလက်နက် ကိုင် ပဋိပက္ခသည်ကား လွတ်လပ်ရေးနှင့် ဖွားဖက်တော်ဖြစ်သည့် ပြင်းထန်ပူလောင်လှသော ရှည်ကြာစစ်ဖြစ်ခဲ့လေရာ အချိန်တိုကာလ အတွင်း ရပ်စဲနိုင်ရန် ခက်ခဲနေမည်ဟု ပြည်သူတို့ နားလည်ကြပြီး ဖြစ်ပါသည်။

နိုင်ငံအကျိုး၊ ပြည်သူလူထုအကျိုးကို ဦးတည်ကာ ချမှတ် လျှောက်လှမ်းရသည့် ရည်မှန်းချက်ပန်းတိုင်ဟူသည်မှာ ခက်ခဲသည် ဆိုရုံမျှနှင့် လက်လျှော့ရသည်မဟုတ်ဘဲ မရအရ ကြိုးပမ်း အားထုတ်ရမည့် လုပ်ငန်းစဉ်ဖြစ်ပါသည်။ ။

ထို့အတွက် တရားဝင်ဆွေးနွေးပွဲများကို တစ်နှစ်ကျော်ကြာ ကာလအတွင်း ပထမဆုံးအကြိမ် ပြန်လည်စတင်နိုင်သည့် ဆုံစည်းမှုအဖြစ် ယနေ့ညှိနှိုင်းအစည်းအဝေးကို သတ်မှတ်ရမည် ဖြစ်ပြီး ပြည်ထောင်စုငြိမ်းချမ်းရေးညီလာခံ-(၂၁)ရာစု ပင်လုံကို နိုင်ငံရေးအနှစ်သာရပြည့်ပြည့်ဖြင့် ကျင်းပနိုင်ရေးအတွက် ကြိုတင် ပြင်ဆင်သည့် အရေးကြီးသော အကြိုပြင်ဆင်မှုဟု ဆိုရမည်ဖြစ်ကြောင်း နိုင်ငံတော်၏အတိုင်ပင်ခံပုဂ္ဂိုလ် ဒေါ်အောင်ဆန်းစုကြည် က အဖွင့်မိန့်ခွန်းတွင် ပြောကြားသွားခဲ့ပါသည်။

ပြည်ထောင်စုငြိမ်းချမ်းရေးဟူသည် အမှန်တကယ်လိုအပ်ချက် ဖြစ်ကြောင်း ပြည်သူလူထုက ရင်နှင့်ရင်းကာ ခံစားနားလည်ကြပြီး ဖြစ်ပါသည်။ လူမှုအဖွဲ့အစည်းအတွင်း၌ လူတို့အကြား မတူညီမှု များ၊ သဘောထားချင်းမတိုက်ဆိုင်မှုများ ဆိုသည်က ရှိနေကြမည်ပဲ ဖြစ်ပါသည်။ ထိုမတူညီမှုများကြားတွင် အားလုံးအတွက် ဘုံတူညီ သည့်သဘောထားမှာ နိုင်ငံသားတို့ကြား တန်းတူညီမျှရေး၊ အမျိုးသားသွေးစည်းညီညွတ်ရေးနှင့် ငြိမ်းချမ်းရေးတို့ဖြစ်သည်ဟု ဆိုလျှင် မမှားနိုင်ပါ။

လူဟူသည် သဘာဝဗီဇအားဖြင့် ငြိမ်းငြိမ်းချမ်းချမ်းနေလို မည်သာ။ ကြမ်းတမ်းမှုများ၊ စစ်မက်ဖြစ်ပွားမှုများ၊ ခိုက်ရန်ဒေါသများ၊ သတ်ဖြတ်နှိပ်စက်မှုများကို မည်သို့သော ပုံမှန်လူသားကမှ လိုလားမည်မဟုတ်ပါ။ ထို့ကြောင့် လူသားတို့သည် ပန်းများ ပွင့်လန်းသည်ကို မြင်လိုသည်။ မွှေးပျံ့သင်းကြိုင်မှုကိုသာခံစားလိုသည်။ ငြိမ်းချမ်းမှု၏အရသာဖြင့် ထုံလွှမ်းလိုသည်သာဖြစ်ပါသည်။ မည်သို့သော ပြည်သူလူထုအစိတ်အပိုင်းကမှ ခိုက်ရန်ဖြစ်ပွား မှု၊ စစ်ဘေးဒဏ်တို့ဖြင့် ကြုံတွေ့နေရမှုတို့ကို မလိုလားပါချေ။

သို့သော်လည်း ညှိနှိုင်းလို့မရသည့် လက်နက်ကိုင်ပဋိပက္ခများ ကို နှစ်ရှည်လများ ကြုံတွေ့နေရခြင်းဖြင့် နိုင်ငံသည် ဖွံ့ဖြိုးသင့် သလောက် မဖွံ့ဖြိုး၊ မတိုးတက်ဘဲ ဆုတ်ယုတ်မှုများဖြင့်သာ ဆက်တိုက်တွေ့ဆုံကာ ကပ်ဘေးအမျိုးမျိုးသင့်နေသည်ကား သင်ခန်းစာယူစရာဖြစ်ဖို့ လိုချေပြီ။ တိုင်းရင်းသားတို့ကြားတောင့်တလွန်းလှပြီဖြစ်သော မျှော်လင့်ချက်ကြီးဖြစ်သည့် ငြိမ်းချမ်းသော ဒီမိုကရေစီဖက်ဒရယ်ပြည်ထောင်စုကို တည်ဆောက် နိုင်ရေးက နိုင်ငံသားအားလုံး၏ ပန်းတိုင်ဖြစ်နေပြီ။

ပြည်သူတို့က အရောက်လှမ်းချင်သည့် ပန်းတိုင်ကို မည်သည့် အတွက်ကြောင့် မလျှောက်ရဲရမည်နည်း။ အမှန်တော့ သည်ပန်းတိုင် သည် ယနေ့မှ ရုတ်တရက်ပေါ်လာသည့် စိတ်ကူးမဟုတ်ဘဲ မိမိတို့၏ ရှေးအစဉ်အဆက်မှစကာ အိပ်မက်ခဲ့ကြသည့် အမွေအနှစ်အိပ်မက် ဖြစ်ပါသည်။ သည်ပန်းတိုင်သည်လူတစ်ဦးတစ်ယောက်၊ အဖွဲ့အစည်း တစ်ခုတို့အတွက် ချမှတ်လျှောက်လှမ်းနေသည် မဟုတ်ဘဲ နိုင်ငံသား အားလုံး၏ အကျိုးကို မျှော်ကိုးကာ ချီတက်နေကြခြင်းဖြစ်ပါသည်။

လက်နက်ကိုင်ပဋိပက္ခများကို ဖြေရှင်းရေးအတွက် အခြေခံ သဘောတူညီမှုများကိုလည်း ရရှိထားကြပြီးဖြစ်ရာ ယနေ့ဆွေးနွေး ပွဲများက ထိုသဘောတူညီချက်များကို ပိုမိုအောင်မြင်အောင် ညှိနှိုင်းနိုင်ကြပါစေကြောင်း မင်္ဂလာနှစ်သစ်တွင် ဆုမွန်တောင်း လိုက်ရပါသည်။ ငြိမ်းချမ်းသည့် ဖက်ဒရယ်ပြည်ထောင်စု မြန်မာ နိုင်ငံတော်ကို အမြန်ဆုံး တည်ဆောက်နိုင်ပါစေသတည်း။ ။